Otoimmün hastalıklar, bağışıklık sisteminin vücudun kendi sağlıklı hücrelerine ve dokularına saldırması sonucu ortaya çıkan kronik hastalıklardır. Normalde bağışıklık sistemi bakteri, virüs ve yabancı patojenlere karşı koruyucu bir rol oynarken, otoimmün hastalıklarda kendi dokularını yanlışlıkla yabancı olarak algılar ve bir bağışıklık yanıtı başlatır.
Nedenleri
Otoimmün hastalıkların kesin nedeni bilinmemekle birlikte, genetik, çevresel ve bağışıklık sistemi faktörlerinin birleşimi sonucu ortaya çıktığı düşünülmektedir.
A. Genetik Faktörler
Ailede otoimmün hastalık öyküsü bulunan bireylerde risk daha yüksektir.
HLA (Human Leukocyte Antigen) genleri bağışıklık sisteminin yanıtını düzenler ve birçok otoimmün hastalık ile ilişkilidir.
HLA-DR4→ Romatoid artrit (RA) ile ilişkilidir.
HLA-B27→ Ankilozan spondilit ile ilişkilidir.
HLA-DR3 ve DR4→ Tip 1 diyabet ile ilişkilidir.
B. Çevresel Faktörler
Viral ve bakteriyel enfeksiyonlar (örneğin Epstein-Barr virüsü, streptokok enfeksiyonları)
Gıda ve bağırsak mikrobiyotasındaki değişiklikler
Sigara ve toksinler (ağır metaller, kimyasal maddeler)
Hormonlar (otoimmün hastalıklar kadınlarda erkeklerden daha sık görülür, bu durum östrojenin rolü ile ilişkilendirilmektedir)
Stres (kronik stresin bağışıklık sistemini aşırı uyararak otoimmün hastalıklara zemin hazırladığı düşünülmektedir)
C. Bağışıklık Sistemi Bozuklukları
Bağışıklık toleransının kaybı: Normalde bağışıklık sistemi kendi hücrelerine saldırmaz, ancak otoimmün hastalıklarda bu mekanizma bozulur.
Moleküler taklit (molecular mimicry): Bazı viral veya bakteriyel proteinler, insan proteinlerine benzer ve bağışıklık sistemi bu proteinleri yabancı olarak algılayıp otoimmün yanıt başlatabilir.
Otoimmün hastalıkların belirtileri, hangi organın veya sistemin etkilendiğine bağlı olarak değişir. Ancak, birçok otoimmün hastalık genel sistemik belirtiler gösterir.
Tanı, klinik belirtiler, laboratuvar testleri ve görüntüleme yöntemleri ile konur.
A. Kan Testleri
Otoantikor Testleri (Bağışıklık sisteminin kendi dokularına karşı geliştirdiği antikorlar)
ANA (Antinükleer Antikor)→ SLE, Sjögren Sendromu, Skleroderma gibi hastalıklarda pozitiftir.
RF (Romatoid Faktör)→ Romatoid artrit için belirteçtir.
Anti-CCP (Anti-siklik Sitrülinlenmiş Peptid Antikoru)→ Romatoid artritte daha spesifik bir testtir.
Anti-dsDNA, Anti-SM→ SLE tanısında kullanılır.
Anti-TPO ve Anti-TG→ Hashimoto Tiroiditi ve Graves Hastalığı için belirleyicidir.
HLA-B27 testi→ Ankilozan spondilit için belirleyicidir.
Enflamasyon ve Bağışıklık Testleri
ESR (Eritrosit Sedimantasyon Hızı) ve CRP (C-reaktif protein)→ Vücutta iltihap olup olmadığını gösterir.
Kompleman seviyeleri (C3, C4)→ SLE gibi bazı otoimmün hastalıklarda azalır.
B. Görüntüleme ve Biyopsi
MRG (Multipl Skleroz için beyin plaklarını gösterir)
Eklem röntgeni ve ultrason (Romatoid Artrit)
Deri biyopsisi (Skleroderma, Lupus)
Bağırsak biyopsisi (Crohn, Ülseratif Kolit)
4. Başlıca Otoimmün Hastalıklar
Otoimmün hastalıklar genellikle etkilenen organa göre sınıflandırılır.
A. Sistemik Otoimmün Hastalıklar
Sistemik Lupus Eritematozus (SLE)→ Cilt, eklem, böbrek, beyin etkilenebilir.
Romatoid Artrit (RA)→ Eklem iltihabı ile karakterizedir.
Sjögren Sendromu→ Ağız ve göz kuruluğu yapar.
Skleroderma→ Cilt ve iç organlarda sertleşme ile seyreder.
B. Organ-Specific (Organ Spesifik) Otoimmün Hastalıklar
Tiroid Hastalıkları
Hashimoto Tiroiditi (Hipotiroidizm)
Graves Hastalığı (Hipertiroidizm)
Bağırsak Hastalıkları
Crohn Hastalığı
Ülseratif Kolit
Sinir Sistemi Hastalıkları
Multipl Skleroz (MS)
Myastenia Gravis
Guillain-Barré Sendromu
Kan ve Doku Hastalıkları
Otoimmün Hemolitik Anemi
İmmün Trombositopenik Purpura (ITP)
Kas ve Bağ Dokusu Hastalıkları
Polimiyozit
Dermatomiyozit
Sonuç
Otoimmün hastalıklar, bağışıklık sisteminin kendi dokularına saldırmasıyla ortaya çıkar. Genetik, çevresel ve bağışıklık sistemindeki düzensizlikler hastalığın gelişiminde rol oynar. Tanı otoantikor testleri, enflamasyon belirteçleri ve görüntüleme yöntemleri ile konur. Erken tanı ve tedavi ile hastalığın ilerlemesi kontrol altına alınabilir.